در این اندوه ویرانگر شبت خوش باد ، من رفتم بمان تنها و بی یاور شبت خوش باد ، من رفتم ! به عطر عشق پاکی که به آغوشت بدهکارم تو و عطر گل پرپر شبت خوش باد ، من رفتم پر از ایهام ِ رفتن بود طعم تلخ لبهایت به یاد بوسه ی آخر شبت خوش باد ، من رفتم نه من سیراب چشمانت ، نه تو سیراب آغوشم پر از افسوس همدیگر شبت خوش باد ، من رفتم نپرسیدند حال چاه و یوسف را جدا کردند ! شدم از چاه تنهاتر شبت خوش باد ، من رفتم پر از شوق سفر بودی نصیبت شد اقامت در ، اتاقی که ندارد در ! شبت خوش باد ، من رفتم از آغوشم بریدی و بغل کرده تو را این قبر ! غروب جمعه ای دیگر ... شبت خوش باد ، من رفتم